Gatunki i rasy psów zbiór wpisów
Skoro po sprzęcie zboża, gdy kopy są jeszcze w polu, owczarz chce wpuścić owce na ściernisko, pies biegając koło gromady sadowi się koło kopy, dając owcom do zrozumienia, aby się nie ważyły jej dotknąć. Gdy mu owczarz rozkaże „milczkiem” zganiać owce, pies nie wyda głosu; gdy przeciwnie poleci mu spędzać, „głosem” pies głośnym szczekaniem objawia […]
W psie owczarskim w pierwszym rzędzie występuje zadziwiająca jego pojętność; strona zewnętrzna ma bardzo podrzędne znaczenie. To też psy owczarskie nie zachwycają wcale pięknością kształtów; są one niewielkiego wzrostu, z pyskiem spiczastym, małymi uszami sterczącymi do góry, z sierścią gładką lub kosmatą; w tym ostatnim razie z kosmykami włosów na końcach uszu, z ogonem zakręconym […]
Pies owczarski. W okolicach, w których jeszcze się znajduje dużo dzikiego drapieżnego zwierza, mianowicie wilków, potrzeba silnych, śmiałych psów do strzeżenia owiec i obrony ich od napaści, zawsze na nie czyhającego wroga. Takimi są psy owczarskie w Kampanii rzymskiej, w Pirenejach i znane dobrze naszym turystom, żółtawo-białe, kosmate psy „liptowskie” w Tatrach. Skoro w zachodniej […]
We Francji, gdzie również bardzo był upowszechniony, pies ten nosił nazwę chien-loup, prawdopodobnie dla barwy sierści, rzeczywiście do wilczej podobnej. U nas też był znanym, gdyż w pamiętnikach Jana Chryzostoma Paska, znajduje się wzmianka o szpicu. Przybył do nas z Niemiec, gdzie oprócz miana „Spitz“ albo „Spitzer“ pochodzącego od śpiczastej jego mordki i takichże uszu, […]
Szpic. Dotąd mówiliśmy o gatunkach psów, będących przedmiotem starannej hodowli i upodobania u osób zamożnych, trzymających jo raczej dla okazałości, niż dla oczywistego pożytku. Psy te bowiem, są zbyt kosztowne, aby je w pospolitych posługach poniewierać. Szpic o którym teraz mówić będziemy, jest a raczej był psem, że tak powiemy, gospodarskim i zawsze czujnym stróżem […]
Bronić się tylko będzie instynktowo, usiłując pochwycić psa za kark, ale temu stanie na przeszkodzie obroża, której kolco boleśnie dadzą się uczuć jego dłoni. Kaganiec posłuży jeszcze i na to, aby psy nie mogły pochwycić zatrutego strychniną mięsa, którym złoczyńca układający napad nic zaniedba je zawczasu poczęstować. Rady te są dla użytku mieszkańców dworów wiejskich, […]
Chociaż do pana swego, który go karmi, ale też i surowo karci za każde przewinienie, bardzo przywiązany, nie odznacza się jednak bulldog wysoką inteligencją, stąd na stróża i towarzysza dzieci, bynajmniej się nie nadaje. Ponieważ ma tępe pojęcie, przeto podrażniony przez dzieci, które w ogóle lubią psom się sprzeciwiać, łatwo zapomina o ich słabości i […]
Dzisiejszy bulldog jest wzrostu małego, ale niezwykłej siły. Szczególnie jest rozwiniętą budowa przedniej części ciała; pierś nadzwyczaj szeroka, kark gruby, głowa prawie okrągłego kształtu, morda bardzo krótka, dolna szczęka wysunięta naprzód przed górną, tak że zęby obu szczęk nie schodzą się z sobą. Nos zupełnie w tył cofnięty, tak że pies wpijając się straszliwymi swymi […]
Bulldog. Sama nazwa psa tego gatunku w niczym nie zmieniona, dostatecznie wskazuje angielskie jego pochodzenie. Używano bowiem dawniej psów takich do szczucia bydła, przeznaczonego na zabicie, usprawiedliwiając ten barbarzyński zwyczaj tern, że mięso takich męczonych i rozdrażnionych śmiertelną walką bydląt, miało być w smaku delikatniejsze i kruchsze. Postęp cywilizacji łagodzącej obyczaje, oraz racjonalny chów bydła […]
Nos szeroki, wargi z przodu prawie pionowo spadające, z boków nie tworzące fafli. Dolna szczęka ani wystająca naprzód, ani w tył podana, oczy okrągłe, żywe, wyrazisto, uszy małe, wysoko osadzone, podniesione do góry z końcami zwisającymi, które też zwykle bywają ucinane. Szyja długa, zgrabna, miernie w karku wygięta, wysoko z karku wyrastająca, podgardle zupełnie pozbawione […]