Psy do stróżowania i obrony cz. 7

Stacje ratunkowe, urządzane w takich miejscowościach, oprócz zwykłych przyrządów ratunkowych, jak łodzie, liny, drągi i t. d. powinny by jeszcze posiadać psy wodołazy, dobrze do wydobywania ludzi z wody ułożono. Mnóstwo bowiem mamy przykładów stwierdzonych wiarogodnymi świadectwami, że pies taki, czynnie się przyczynił do uratowania życia tonącym; stąd należałoby baczniejszą zwrócić uwagę na chów psów tej rasy, który dzisiaj uległ nieco ‘zaniedbaniu. Niemożna się temu dziwić w okolicach bezwodnych, ponieważ w nich wodołaz pomyślnie hodować się nie może, ale przy sprzyjających miejscowych warunkach, piękne to i szlachetne zwierzę, powinno znaleźć właściwe dla siebie miejsce.

Dzisiaj hodowla wodołazów ze szczególnym zamiłowaniom prowadzoną jest w Anglii; stamtąd też pochodzą okazy, uważane jako typowe na stałym, lądzie Europy. Cechy ich są następne:

Głowa duża i szeroka, płaska, pysk krótki, włos na głowie krótki, delikatny i gładki.

Uszy małe, ściśle do głowy przylegające, porosłe gładkim, lśniącym włosem.

Oczy nie wielkie, ciemne, o łagodnym wyrazie.

Budowa ciała silna i muskularna; grzbiet szeroki, żebra dobrze zaokrąglone, kark silny, pierś szeroka, obficie włosem porosła, nie tworzącym jednak grzywy.

Nogi proste i silne, z tylnej strony dobrze obrosłe.

Ogon zwisły, kosmaty, nie tworzący jednak kity na końcu.

Sierść gęsta, długa, lecz nie kędzierzawa, połyskująca. Barwa jej kruczo-czarna bez odmian, albo przynajmniej z bardzo nie wielkimi białymi plamami na piersiach. Końce łap mogą też być białe.