Psy do stróżowania i obrony cz. 10

Próżnym byłoby śledzić historyczny początek powstania tej rasy; pole dla przypuszczeń i domysłów stoi otworem, lecz dowieść istotnej prawdy nie podobna. Niemcy szukają początków tej rasy u Greków i Rzymian, zapominając, że tenże ich pies, którym słusznie się chlubią, jeszcze nie dalej jak przed laty dwudziestu, zupełnie inne posiadał kształty i że dopiero w tak krótkim stosunkowo przeciągu czasu, w skutek starannie prowadzonej hodowli, doszedł do dzisiejszego stopnia uszlachetnienia. Zbytecznym jest zatem, wyszukiwać dla niego tak odległej prozapii, której w żaden sposób udowodnić nie można.

Cechy ogólne: Dog niemiecki u nas powszechnie ulmskim zwany, nie ma ciężkiej budowy brytana, ani też zbyt lekkiej i wysmukłej właściwej chartowi, ale trzyma środek pomiędzy dwiema tymi ostatecznościami. Wzrost jego jest wielki, budowa silna, przy tym harmonijna i zgrabna, postawa śmiała, krok szeroki, ogon długi, zwisły, do stawu skokowego sięgający, w razie gdy pies jest podniecony, podnoszący się do góry, ale nigdy nie zakręcony.

Głowa średniej wielkości; pysk miernie wydłużony, czoło w profilu mało wzniesione nad linią grzbietu nosa, stopniowo podnoszące się ku tyłowi; z przodu widziane, mało co szersze od pyska, muskuły twarzy bardzo silnie rozwinięte.