Psy do stróżowania i obrony cz. 9

Pies duński. Kształtem i całą postacią bardzo zbliżony do brytana, różni się od niego węższym i krótszym pyskiem i dłuższymi uszami. Kształtom głowy, przypomina nieco ogara. W ogóle budowa ciała i charakter każą wnosić, iż pochodzi od brytana. Cechy obu tych gatunków psów, są prawie te same, pominąwszy różnice wyżej wymienione.

Kolor włosa żółtawo-czerwony, albo płowy, z czerwoną mordą i uszami.

Wadliwymi są. zbyt długie uszy, pysk Spiczasty, wąska pierś, lekka, wysmukła budowa ciała, krowie zadnie nogi, ogon zadarty i kosmaty.

Dog niemiecki. U nas daleko częściej napotykany niż poprzednie gatunki, dzisiaj stał się szczególnie modnym psom. Pochodzenie swoje zawdzięcza umiejętnemu krzyżowaniu charta z brytanem, albo może z duńskim dogiem. Po charcie odziedziczył lekką, zgrabną budowę ciała, nie wpadając w ostateczności cechujące charta; po brytanie siłę, odwagę i cechy modyfikujące lotność i zbyt subtelne kształty. Śmiało rzec można, że to jest najpiękniejszy pies z całej tej grupy psów wielkiego wzrostu. Szkoda że często bywa skłonnym do hołdowania narodowej zasadzie:„siła przed prawom” i stąd łatwo stać się może niebezpiecznym dla innych psów i dla obcych ludzi. Dla okazałej swej postaci, ogromnego wzrostu i harmonijnych kształtów, wysoko ceniony, wymaga jednak wielkiej baczności ze strony właściciela, aby ton niechcący nie został narażony na nieprzyjemności, ponieważ nie można charakterowi tego psa tak zaufać, jak to bezpiecznie można uczynić z psem S-go Bernarda lub wodołazem.