Ogólne prawidła chowu psów cz. 4

W takim razie, nic mu innego nie pozostaje do zrobienia, jak wyrzec się przychówku, zrodzonego w niewłaściwej porze szczenięta zniszczyć. Szkoda w takim razie będzie nie wielka, ponieważ suka cieką się zwykle dwa razy do roku, strata zatem szczeniąt zostanie wynagrodzoną. Inaczej jednak rzecz się ma, jeśli głównie na celu mamy przychówek hodowli wysoko uszlachetnionej i ustalonej rasy, każde takie odchowane szczenię, przedstawia wysoką wartość, której lekkomyślnie, dla korzystania z rozrywki jaką nam daje polowanie, niszczyć się nie godzi; w takim razie, pozostanie nam pies, który zawsze się znajdzie u takiego zamiłowanego hodowcy i sukę w polu zastąpić potrafi.

Dobrze jest, jeśli pora oszczenienia się suki przypadnie na schyłku zimy, lub na początku wiosny; wówczas szczenięta wyjdą z opieki macierzyńskiej w pięknej porze roku, która im pozwoli jak najdłużej przebywać na świeżym powietrzu, kąpać się w rosie i w odżywczych promieniach słońca, lepiej się odżywiać i rosnąć. Ważnym to jest, szczególnie na wsi, gdzie psy w ogóle, łatwiej i zdrowiej się wychowują i mniej podlegają chorobom, w mieście, wychowanie psa jest nierównie trudniejsze i tutaj starania i pilność właściciela muszą zastąpić to, czego otoczenie dać nie może. Za to psy miejskie (mówimy tu o dobrze chowanych), obcując ciągle z ludźmi, są inteligentniejsze, więcej do pana przywiązano i nie występują tak wrogo względem obcych psów i ludzi, jak się to często zdarza widzieć w psach wyhodowanych i utrzymywanych w zaciszu wiejskim. Z resztą większa łagodność, lub przeciwnie wybitna złośliwość psów, zależy przeważnie od ich gatunku i przyrodzonych ich zdolności, rozwijających się w pewnym kierunku, pod wpływem naturalnego popędu, modyfikowanego, lub spotęgowanego przez odpowiednie układanie.