O tych, co noszą domki na swych grzbietach cz. 2

Ubarwienie to jest wprawdzie zwykle na zewnętrznej stronie muszli, ale i wewnętrzna strona nie jest całkowicie pozbawiona ozdób tych i muszle wewnątrz albo są błyszczące jak porcelana, albo posiadają lekkie różowe zabarwienie, a często w środku kryją drogocenne klejnoty, perły.

Najbardziej różnorodnością i pięknością odznaczają się muszle morskie. Muszle naszych wód słodkich są zwykle jednostajne, niepozorne i zabarwione oliwkowo.

Aby poznać dobrze budowę muszli, przypatrzmy się muszli rzecznej, zwanej także muszlą malarską. Muszlę tę można porównać z oprawną książką. Twarde okładki książki przypominają dwie muszelki ze sobą złączone, dające się otwierać podobnie jak książka. Powiedzieliśmy: dające się  otwierać, ale nie tak to łatwo otworzyć muszlę, w której zwierzę żyje. Drobniutkie, ząbkowane brzegi muszli wchodzą tak dokładnie jedne w drugie i tworzą znakomitą zawiasę, a mięśnie, łączące obie skorupki, potrafi zwierzę tak silnie skurczyć, że nie łatwo skorupki otworzyć. Ponieważ muszelki te mają kształt miseczek, używali ich dawniej malarze do rozrabiania w nich farb i dlatego muszlę tę nazwano muszlą malarską.