Historia naturalna psa cz. 2
Głowa u wszystkich psów, jest mniej lub więcej podłużna, osadzona horyzontalnie na szyi, wierzch czaszki płaski, podnoszący się nieznacznie ku tyłowi, gdzie się znajduje wyniosłość, u niektórych odmian występująca bardzo wyraźnie. Dolna warga pozbawiona włosów na brzegu, zasłoniona jest przez górną. Nos, gdy pies znajduje się w zupełnie zdrowym stanie, zawsze zimny i wilgotny: morda, po obu stronach.’ma po pięć do sześciu rzędów twardych, szczecinowatych włosów, służących jako uzupełnienie narządu dotyku. Stos pacierzowy składa się z siedmiu kręgów szyjowych, dwudziestu grzbietowych, trzech krzyżowych i osiemnastu, do dwudziestu dwóch ogonowych.
Klatkę piersiową, stanowią trzynaście par żeber, z których dziewięć prawdziwych, to jest bezpośrednio za pomocą chrząstek połączonych z kością mostkową. Język psa, płaski i gładki, zdolny jest skręcać się niejako w korytko, którym pies przy piciu czerpie wodę. Uszy i ogon przedstawiają niezliczone różnico, stosownie do rasy psa. Uszy są albo śpiczaste, sterczące do góry, albo małe, końcami ku dołowi zwisie, albo długie, mniej lub więcej do głowy Przylegające. Ogon u psów rasowych, miernej długości, u nasady gruby, stopniowo cieńczejący, jako wybitna cecha udoskonalonych ras wyżłów; albo na końcu obrączkowato zgięty, co zawsze zdradza pospolite pochodzenie, albo mieszańca; albo od nasady do góry podniesiony i nad krzyżem zgięty, jak u szpiców i mopsów.